Մայդանի շարժիչ ուժերը արևմտյան լիբերալ էլիտաներն են։ Նրանցից լավ բան սպասել պետք չէ։
Ռեջեփ Էրդողանը աշխարհիկ առաջնորդից գնալով վերածվում է արմատական վահաբիստ իսլամիստների առաջնորդի:
Ես նույնիսկ չգիտեմ, թե ինչն է ավելի վատ մեզ համար: Այդ իսկ պատճառով երկու հակառակորդ կողմերին էլ ցանկանում եմ կանգ չառնել և որքան հնարավոր է երկար պարզել, թե նրանցից ով է «ավելի շատ սիրում Թուրքիան»։
Միակ բանը, որ փոքր-ինչ հուսադրող է, այն է, որ անկախ նրանից, թե ով է հաղթում, «ուժեղ Թուրքիային» լավ ապագա չի սպասվում (քաղաքացիական պառակտվածությունն աճում է, և երկիրը կիսով չափ կիսվում է):
ՈՒստի ևս մեկ անգամ կոչ ենք անում երկու կողմերին կանգ չառնել և շարունակել պայքարը «ժողովրդավարության համար»։
«Մայդանը» Թուրքիայում... Կիև, Մինսկ, Թբիլիսի, իսկ այժմ՝ Ստամբուլ. Ամեն ինչ նման է արաբական գարնան գունավոր հեղափոխություններին, որոնց արդյունքում չկա Սիրիան, չկա Լիբիան:
Հրայր ԿԱՄԵՆԴԱՏՅԱՆ